BERGVOLKEN

Dinsdag-woensdag: 26-27 mei We huren een taxi en bezoeken enkele dorpen in de buurt van Sa pa. De lokale bergbewoners dragen nog de traditionele klederdracht. Mannen bewerken de rijstterrassen met waterbuffels. Vrouwen en jonge meisjes planten de rijst. Een ganse dag gebukt staan in de gloeiende zon met hun voeten in het slijk. We bezoeken een Red Zdaodorp. Van bij aankomst tot het vertrek worden we achtervolgd door een orde vrouwen. Ze willen mij allemaal één van hun handwerkjes verkopen. Ik besluit om van elk één geborduurd zakje te kopen, dat blijkt een slecht idee! Langs alle kanten komen er plots vrouwen bij, ze roepen door elkaar. Ik weet absoluut niet meer van wie ik al iets gekocht heb, hun gezichten lijken allemaal op elkaar! Voor mij is het genoeg geweest! Vluchten naar de taxi maar! Richting hotel! Onderweg gaan we nog iets drinken en ontmoeten een meisje uit Sa pa die ons haar levensverhaal vertelt. De meisjes worden uitgehuwelijkt tussen 12 en 16 jaar. Zij had geluk, ze was al 16. De schoonfamilie moet een forse bruidsschat (=geldsom) afdokken aan de ouders van het meisje. Ze is nu 18 jaar en heeft een kind van 1 jaar. Ik vraag haar of haar man goed voor haar is. I don’t know antwoordt ze.
Woensdag verlaten we Sa pa en nemen een lokale bus naar Bac Ha. Het eerste deel verloopt vlotjes. Na een uurtje worden we afgezet en we moeten met onze valiezen naar een ander busstation, waar we in een tweede bus stappen. Ze is wat kleiner maar wel ok. Na een kwartier vertrekken we al. Allee dat denken we. Na een uur rondtoeren zijn we nog geen km verder. De bus slentert tergend traag door de straten. Af en toe wordt er gestopt. De bus vervoert buiten mensen ook nog goederen. We zitten vooraan en krijgen 3 biervaten voor onze voeten geschoven. Dorst zullen we al zeker niet moeten lijden! De midden gang doet dienst als opslagplaats voor zakken van 50kg en kartonnen dozen. Het zweet vloeit rijkelijk bij het bus personeel! Tot slot wordt er nog een stuk trap van 5m op het dak gehesen. Ik heb er genoeg van en doe teken naar mijn klok! De ticketman typt 2 op zijn GSM, wat dat ook mag betekenen! De buschauffeur zet zijn cowboy hoed op en begint eindelijk wat gas te geven, niet voor lang! We zien langs de weg nog 2 vlijmscherpe ploegen staan. De biertonnen worden verplaatst naar de midden gang en de ploegen worden aan boord geheven. Ik moet plaats maken. Al klauterend bereik ik de achterbank. Ik zit naast een man met verschrikkelijk lange nagels (een teken dat hij geen handenarbeid doet). Zo’n nagels kunnen natuurlijk ook nuttig zijn om uw neus langs de binnenkant te reinigen. Ik trek een gezicht vol afschuw, maar hij doet niet begrijpend verder! Naomi vraagt mij of we nog lang in de bus moeten zitten. Achter haar zit een vrouw, die de ganse reis braakt en overgeeft. Ze verzamelt alles in kleine plastiek zakjes die ze af en toe uit het raam gekieperd. Na 3 uur stopt de bus en ons valiezen worden eruit gesmeten! We zijn er! Wie denkt dat reizen altijd van een leien dakje gaat, komt wel eens bedrogen uit! Ander land, andere gewoonten! Het is echt warm buiten! Er is een hittegolf in gans Vietnam! We nemen onze intrek in het duurste hotel van de stad, aangeraden door Lonely Planet. We zijn één van de enige klanten. Als we de eigenaar zijn gezicht zien, begrijpen we waarom! Op de kamer zien we dat de ijskast uitgebroken is, het bad is vuil en het belangrijkste! Geen WIFI ! Super Herman gaat op zoek naar een ander hotel en vindt een goedkoper en beter met WIFI! We pakken onze valiezen terug in en verhuizen. De hoteleigenaar was niet erg blij! So what! Moet kunnen!